BIOGRAFIE
Ik ben geboren als zesde in een gezin met negen kinderen.
Bij mijn geboorte had ik al zo’n hoofd vol zwart haar dat mijn ouders besloten me niet Maria, maar Mariska te noemen: naar de boeken over het Mariska de circusprinses van de Hongaarse auteur Sandor Kis. Het lijkt alsof het was voorbestemd dat ik later veel met kinderboeken te maken zou krijgen.
Zodra ik kon lezen, stortte ik me met overgave op boeken. Ik leende iedere week het maximum aantal boeken dat ik in de bieb mocht meenemen. Mijn oma, die zelf ook graag las, gaf me regelmatig boeken – bijvoorbeeld van An Rutgers van der Loeff – die nog steeds in mijn boekenkast staan. Ik las thuis midden in de (georganiseerde) chaos die dat grote gezin met zich meebracht. Mijn broers zeiden soms: ‘Je kunt een kanon naast haar afschieten en dan reageert ze nog niet.’ Het was voor mij de beste manier om me even aan al die drukte te onttrekken.
Mijn moeder laat zien hoeveel haar ik al heb als ik drie weken oud ben.
Ons gezin in 1956: Alex, Pauline, Antonio, Pieter, Joep, Mariska, Steef en Lidwien. Het negende kind Huub, zich noemende de finishing touch, is dan nog niet geboren.
Schrijven
Vanaf het moment dat ik kon schrijven, scheef ik verhalen. Na de middelbare school ging ik naar de School voor de Journalistiek in Utrecht. Ik hield me vooral bezig met kunstjournalistiek en nam regelmatig deel aan de facultatieve werkgroep fictieve verhalen schrijven.
In de journalistiek heb ik niet lang gewerkt, vooral omdat er geen droog brood mee te verdienen viel. Ik vond een beroep dat ik lang zou blijven doen: redactrice.
Voor verschillende educatieve en kinderboekenuitgeverijen heb ik veel manuscripten van andere auteurs gelezen en suggesties gedaan om die (nog) beter te maken. In de jaren ’80 was ik hoofredactrice van het kindertijdschrift Ezelsoor, dat helaas maar drie jaar heeft bestaan.
Voor mijn eerste huwelijk emigreerde ik naar Canada, maar ik kwam na een aantal jaren alleen terug naar Nederland. Ik kreeg na een paar jaar een relatie die me wel gelukkig maakte en nog altijd maakt. Ik ben weer gaan redigeren en ook gaan vertalen uit het Engels.
Maar zelf verhalen willen schrijven bleef kriebelen. Ik begon met korte verhalen voor verzamelbundels voor jongeren. Daarna schreef ik tientallen kinderboeken, zowel voor jonge als oudere kinderen. Tenslotte ben ik teruggekeerd naar wat ik in mijn School voor de Journalistiektijd het liefste deed: het schrijven van korte verhalen voor volwassenen. Tien ervan worden in 2022 uitgegeven onder de titel Alles wat knelt.
Schoolbezoeken en lezingen
Op uitnodiging geef ik lezingen en bezoek ik schoolklassen, bijvoorbeeld aan de hand van de twee delen over Pier en Aat, die alleen samen piraat zijn. Kinderen mogen zich ook verkleden als Pier en Aat, Mooie Marie en Bekstuk om een stukje uit de boeken na te spelen.
In Sinterklaastijd geef ik aan de hand van het Sinterklaas ABC workshops waarbij kinderen hun eigen Sinterklaasgedichten maken.
Ga voor lezingen en schoolbezoeken naar mijn pagina op de website van De Schrijverscentrale:
Watsu
Omdat ik niet alleen maar met mijn neus in de boeken of achter een beeldscherm wilde zitten, maar ook met mijn handen en mensen wilde werken, heb ik een opleiding tot Zen Shiatsu-therapeute gevolgd.
Twintig jaar lang heb ik Shiatsu-behandelingen gegeven. Dat doe ik nu niet meer, maar intussen ben ik ook Watsu-therapeute geworden.
Watsu is een samentrekking van Water en Shiatsu: een geweldige manier van Shiatsu geven in het warme water van therapiebaden. Dat doe ik nog steeds.
